aşk konulu şiirler listesi

boş vereceksin bazen…
uyurken yarın uyanacak mıyım kaygısı duymadan;kendini uykunun kollarına teslim edeceksin.
bir parça kuru ekmekle, bir tas suyla dünyanın zengini olmanın, mutluluğunu yaşayacaksın.
nefes alırken; ciğerlerini yırtarcasına alacaksın ki yaşadığının farkına varacaksın.
boş vereceksin bazen…
yüreğin kan ağlasa da kocaman bir gülümseme yakıştıracaksın ki yüzüne mutluluğu utandıracaksın.
işini, evini, telefonunu bilgisayarını randevu defterini atıp bir pantolon bir ceket atacaksın kendini sokağa…
şöyle kır bayır dolaşıp, özgürce gücün tükenene kadar arkana bakmadan koşacaksın…
sonra usulca çimlere uzanıp, toprak ananın ninnisini işiteceksin huzurla
boş vereceksin bazen…
ağlamak istiyorsan gözyaşlarını akıtacaksın kim ne der kaygısı duymadan.
bir dosta sarılırken; tüm yüreğinle kucaklayacaksın ki sevgini hissettirebileceksin.
seveceksen; gözü kara dalacaksın sevdaya sonu ne olur tasası duymadan...
boş vereceksin bazen...
yarın ne olacak kaygısı duymadan yaşayacaksın delicesine…
çünkü yaşamak bir sevdadır; her çağda yeni ad konan...

bir kerecik dinleyebilseydin beni,
sana olan aşkımı tutkumu özlemimi...
masal prensimin sen olduğunu anlayabilseydin.
bir kez olsun duygularımla dalga geçmeyip,
değer vererek bakabilseydin gözlerime.
ne yazık ki senin gibi hislerini kaybetmiş birisini seçti gönlüm.
keşke yaşayabilseydim sensiz!
sensizliğin bana ölüm olduğunu anlatabilseydim o taş kalbine...
çevrendeki insanlarla kıyaslayamayabilseydin keşke kişiliğimi.
sadece sana ait olan ruhumu küstürmeyebilseydin..
hayata değil hasretim sana diye haykıran yüreğimi duyabilseydin.
söylediklerinle parçalanan kalbimin içine akıttığım gözyaşlarını görebilseydin.
neden yazıyorum ki bütün bunları!?
ne sen eline alıp gözlerini yorarak okumaya değer bulacaksın;
nede ben cesaret edip anlatmaya!!!!!!
bunca sene sonra hala değişmediyse düşüncelerin elden ne gelir!!
seni bensizliğe , kendimi de sana mahkum etmekten başka..

içimdeki onca kalabalığa rağmen yalnızım... meğer ne çokmuşsun bende. sen gittiğini sandın değil mi? ben de öyle sanmıştım... ama hayır... her şeyinle kalmışsın, giden sadece bedenin olmuş. ruhun bende kalmış, gözlerin bende... hasretin bende kalmış, özlemin bende... sen bende kalmışsın, ben yalnızlığın içinde...

gözlerinin karasında şimdi gecelerim... susuşlarının sessizliğinde hayallerim... sessiz çığlıklar biriktiriyor yüreğim... yağmura inat akıyor gözyaşlarım... engel olamıyorum, engel olmak istemiyorum. yüreğimdeki bulutların resmidir onlar. onlar katıksız bir sevdanın isimsiz şahitleridir. dokunamam ki onlara... onlar, bana senden tek hatıra.

yağmur yağıyor bugün yine. yüreğimin en kuytu köşelerine vuruyor damlaları... sen de böyle bir günde gitmiştin... yine yağmur yağıyordu, yağmura karışıyordu gözyaşlarım. sen anlamıyordun sevgili... yüreğimden akanları yağmur sanıyordun. bir sevda daha yağmura karışıyordu ve damla damla eriyordu aşk... gözlerimizin önünde bir bitiş sahneleniyordu ve son perdeyi oynuyorduk ikimiz. peki ama neden bu kadar zordu "hoşçakal" demek? zordu ; çünkü senden sonra "hoşça" kalmak mümkün müydü sevgili, mümkün müydü?..
sen yüreğimde, yüreğim avuçlarımda şimdi. yaşanmamış zamanlar, can çekişen umutlar kaldı bu sevdadan geriye...

şimdi gitmelerin ve bitmelerin mevsimi... yüreğimi alıp gidiyorum ben de. yalnızlığımı da yoldaş yapıyorum kendime... nereye mi? yağmurların hiç durmadan yağdığı en uzak sahillere... belki, belki oralarda, bu sevdanın şahitleri, yağmura anlatırlar sevdamı, benim sana anlatamadıklarımı...

buradasın
yanımdasın biliyorum
mum ışığımın zerafetinde
ağlayan yalnızlığımsın yine bu gece
dur gitme, bekle!
eriyip gidemezsin beni bırakıp.
mum biter, gece söner ama
korkarım, beceremem
karanlıkta şiir yazmayı sana.

sen hep buradasın,
odamdasın biliyorum
olur ya, sıkılırsan eğer
git, gez de gel biraz ama
dön ne olur yine yanıma.
korkarım,
ağlamayı beceremem karanlıkta.

buradasın biliyorum
ama ben seni bulamıyorum
bulamıyorum!
kaybolan yüreğimle beraber
bu gece de yine inatla
seni arıyorum...

burada yağmur yağıyor
aralıksız yağıyor günlerdir
ama sen yine de şemsiyeni
almadan gel ilk otobüsle.

buğulanan camlara usulca
yüzünü çiziyorum ki yüzün
bir yağmur damlası olup
düşüyor yapraklarına gülün.

güller de bozamıyor bu uzun
karanlık sessizliğini kentin
anılarını yitiriyor sokaklar
bezirgânlaşıyor bulvar ışıkları.