siyah beyaz filmler listesi

12 Angry Man.

12 Öfkeli Adam, Sidney Lumet'in yönettiği 1957 ABD yapımı drama filmidir. Reginald Rose'un aynı adlı oyunundan uyarlanan film bir duruşmada bir jüri üyesinin diğer on bir jüri üyesini şüphelinin suçsuz olduğu konusunda, makul şüphe temelinde, ikna etme çabaları hakkındadır. Film neredeyse sadece bir set kullanılarak çekilmiş olma özelliği ile dikkate değerdir. Filmin başında ve sonundaki üç dakikalık gösterim süresi ve bitişikteki lavabo sahneleri dışında bütün filmde mekân olarak sadece jüri odası kullanılır. "12 Öfkeli Adam" ayrıca Sidney Lumet'in yönettiği ilk filmdir.

İki jüri üyesinin mahkeme binasından ayrılmaları esnasında birbirlerine isimlerini söylemeleri dışında filmde hiç isim kullanılmaz. Davalı "çocuk", tanıklar da "yaşlı adam" ve "karşı sokaktaki kadın" şeklinde anılır.

"12 Öfkeli Adam", 2007 yılında Kongre Kütüphanesi tarafından "kültürel, tarihi ve estetik olarak önemli" filmler arasına seçilerek ABD Ulusal Film Arşivi'nde muhafaza edilmesine karar verilmiştir.

The Seventh Seal.

Yedinci Mühür Ingmar Bergman'ın yönettiği 1957 yapımı İsveç filmi. 1957 Cannes Film Festivali'nde Jüri özel ödülü kazanmıştır.

Orta Çağ'da savaştan bıkmış bir Şövalye, yanında bayraktarı ile Haçlı Seferleri'nden evine döner. Vebanın yol açtığı tahribatı görünce, böylesi bir ızdıraba neden olan Tanrı'dan kuşkulanmaya başlar. Çok geçmeden ölüm onu da ziyaret eder; ancak Şövalye kaderine boyun eğeceğine Ölüm'e meydan okuyarak onu bir satranç oyununa davet eder. Kaybederse canından olmaya razıdır.

400 Blows.

400 darbe, François Truffaut tarafından yönetilen, okuldan kaçan küçük çocuğun hikâyesini anlatıldığı 1959 yapımı bir filmdir."400 darbe" Fransızcada "okulu kırmak" anlamında bir deyimdir.

François Truffaut'un 1959 yapımı filmi sinema sanatının başyapıtları arasındadır. Film mevcut düzen ve toplumsal yapıya eleştirel bir açıyla yaklaşır. Cahiers du Cinema dergisinde yazdığı yazılarda, Fransız sinemasını ağır bir dille eleştiren Truffaut, 400 Darbe ile yaptığı bu eleştirileri sinema dilinde de anlatmış ve Fransa'da yeni bir akımın doğmasını sağlamıştır.

Cleo From 5 To 7.

Cléo Beşten Yediye 1962 Fransa – İtalya ortak yapımı dramatik filmdir. Özgün adı Cléo de 5 à 7(veya diğer bir yazılışıyla Cléo de cinq à sept) olan film İngilizce konuşulan ülkelerde Cleo from 5 to 7 adı ile gösterilmiştir.

Senaryosunu Agnes Varda'nın yazıp yönettiği filmin başrolünde Corinne Marchand oynamıştır. Filmin müziğini besteleyen Michel Legrand aynı zamanda filmin oyuncularından da biridir; filmde Cléo'nun piyanisti rolünde oynuyor. Ayrıca Jean -Luc Godard ve Anna Karina'nın filmde kısa birer cameo rolleri var. Agnès Varda Fransız Yeni Dalga sinema akımının yegane kadın yönetmenidir ve "Cléo Beşten Yediye" ise onun ikinci uzun metrajlı filmidir.

Fransız Yeni Dalga sinema akımının nispeten daha mütevazı örneklerinden biri olan filmin çekimleri tümüyle Paris'te gerçektirilmiştir. Siyah beyaz çekilmiş olan film on üç episoddan oluşmuştur. Cléo'nun gittiği bir falcı kadının Tarot kartları ile fal baktığı filmin açılış bölümü renkli çekilmiştir. Filmin görüntü yönetmeni Jean Rabier'dir. Dış çekimlerde belgesele yakın bir anlatımla gösterilen Paris'in sokakları ve mekanları, Cléo rolündeki Corrine Marchand'in olağanüstü oyunculuğu, Agnès Varda'nın Yeni Dalga'ya özgü varoluşçu sinematografik anlatımı, Michel Legrand'ın yerli yerinde müziği filmi unutulmaz yapan diğer etmenlerdir.

Film Cannes Film Festivali'nde Altın Palmiye ödülüne aday gösterilmişti.

Modern Times.

Modern Zamanlar ya da Asri Zamanlar,1936 ABD yapımı romantik komedi filmidir. Özgün adı Modern Times olan film Türkiye'deki ilk gösterimlerinde Asri Zamanlar adıyla da gösterilmiştir.

Filmin yapımcısı, senaryo yazarı, yönetmeni ve başrol oyuncusu Charles Chaplin'dir. Ayrıca filmin müzikleri de Charles Chaplin'e aittir. Filmin diğer başrol oyuncusu ise Paulette Goddard'dır. Chaplin, aralarındaki yaş farkına rağmen çekimler bittikten sonra rol arkadaşı Goddard ile evlendi, bu Chaplin'in 3. evliliğiydi.

Her ne kadar filmde bazı ses ve müzik efektleri kullanılmış da olsa bu sessiz bir filmdir ve Chaplin'in çevirdiği son sessiz filmdir. Chaplin bu 'sessiz' filmi çevirdiği tarihte sinemada ses yaklaşık 10 yıldan beri kullanılmaktaydı. Chaplin, hem sessiz filmlerin duyguları daha iyi yansıttığını düşünüyordu hem de farklı dillerdeki insanların da bu şekilde onu anlayabileceğine inanıyordu.