en tuhaf gelenekler listesi

geisha.

geyşa geleneklerinin yerini artık modern bir sistem almıştır. bir zamanlar geyşa sayısı çok fazlaydı. 1900'lerde 25,000'den fazla geyşa vardı. 1930'ların başında 80,000 geyşa vardı. geyşaların çoğu japonya'nın eski başkenti kyoto'daydı. günümüzde 10,000'den az geyşa kaldı. tokyo'da ise sadece 100 geyşa kaldı. ancak gerçek geyşalar çok daha nadirdir. modern geyşalar yoksul ailelerden satın alınıp çocukken geyşa evine getirilmiyor. geyşa olmak artık tamamen gönüllülük esasına dayanıyor ve geyşa çocuğu olmayan kadınlar da geyşa olabiliyor. ancak eğitim eskisi kadar titiz olmaya devam ediyor. genç kızların geleneksel japon dans sanatını, şarkı söylemeyi, müziği ve çok daha fazlasını öğrenmek için çok kararlı olmaları gerekmektedir. bazı modern geyşaların fuhuş yaptığı söylense de geleneksel geyşalar fuhuş hizmeti sunmamaktadır.

düello.

batı toplumlarında 15. yüzyıldan 20. yüzyıla kadar uygulandığı şekliyle düello, iki kişi arasında, eşleştirilmiş ölümcül silahlarla, üzerinde açıkça veya zımnen mutabık kalınan kurallara uygun olarak, bir onur meselesi üzerine, genellikle güvenilir bir temsilcinin eşliğinde (kendisi de dövüşebilir) ve yasalara aykırı olarak yapılan rızaya dayalı bir dövüştür. düello genellikle taraflardan birinin (meydan okuyan) onuruna yönelik algılanan bir hakareti telafi etme arzusundan doğmuştur. düellonun amacı rakibi öldürmekten çok "tatmin" elde etmek, yani kişinin hayatını riske atmaya istekli olduğunu göstererek onurunu geri kazanmaktı. düellolar bir tür kılıçla ya da 18. yüzyıldan itibaren tabancalarla yapılabilirdi. bu amaçla en varlıklı soylular için özel düello tabancaları üretilmiştir. ister gerçek ister hayali olsun, suçtan sonra, suçlanan taraf suçludan "tatmin" talep eder ve bu talebini eldiveni önüne atmak gibi kaçınılmaz bir şekilde aşağılayıcı bir hareketle işaret ederdi, bu nedenle "eldiveni aşağı atmak" deyimi kullanılırdı.

hadımlar.

öncelikle, eğer kafanız karıştıysa, yukarıdaki fotoğraf bir erkek hadım'a ait. hadım, hadım edilmiş bir erkektir; bu terim genellikle, geçmişte birçok toplumda yaygın olduğu gibi, belirli bir sosyal işlevi yerine getirmek için hadım edilenleri ifade eder. eski çin'de hadım etme hem geleneksel bir ceza (sui hanedanlığı'na kadar) hem de imparatorluk hizmetinde iş bulmanın bir yoluydu. ming hanedanlığı'nın sonunda imparatorluk sarayında 70.000 hadım vardı. bu tür bir istihdamın değeri -bazı hadımlar başbakanlarınkini aşan muazzam bir güce sahipti- kendi kendini hadım etmenin yasadışı hale getirilmesini gerektirecek kadar büyüktü. imparatorluk istihdamındaki hadımların sayısı, istihdamlarının sona erdiği 1912 yılında 470'e düşmüştü. ergenlik çağından önce hadım edilen hadımlar, çocuksu ve diğer dünyalara özgü bir esneklik ve tiz perdeyi koruyan olağanüstü sesleri için de çeşitli kültürlerde değer görmüş ve eğitilmiştir. bu tür hadımlar kastrati olarak bilinirdi. ne yazık ki bu seçim, çocuğun cinsel gücünü feda edip etmeyeceğini henüz bilinçli olarak seçemeyeceği bir yaşta yapılmak zorundaydı ve ameliyattan sonra sesin müzikal mükemmelliğini koruyacağının garantisi yoktu.

cariyelik.

buradaki fotoğrafta koruyucularının (genellikle hadımlar) arkasında duran bir grup cariye görülüyor. cariyelik, bir kadının ya da gencin sosyal statüsü yüksek bir erkekle devam eden, yarı-evlilik ilişkisi içinde olması durumudur. tipik olarak erkeğin bir ya da daha fazla cariyesinin yanı sıra resmi bir eşi de vardır. cariyelerin erkekten sınırlı destek alma hakları vardır ve çocukları, resmi eş ya da eşlerden doğan çocuklardan daha düşük statüde olsalar da, erkeğin çocukları olarak kabul edilirler. tarihsel olarak cariyelik, ilgili kadın için bir ölçüde ekonomik güvenlik sağladığından, sıklıkla gönüllüdür (kız ve/veya ailesinin düzenlemesiyle). gönülsüz ya da kölece cariyelik bazen ilişkinin bir üyesinin, tipik olarak kadının, cinsel köleliğini içerir.

seppuku.

seppuku (hara-kiri), samuray savaşçılarının kuralı olan bushido'nun önemli bir parçasıydı; savaşçılar tarafından düşman eline geçmekten kaçınmak ve utancı hafifletmek için kullanılırdı. samuraylara daimyoları (feodal beyler) tarafından seppuku yapmaları emredilebilirdi. daha sonraları, gözden düşmüş savaşçıların bazen normal şekilde idam edilmek yerine seppuku yapmalarına izin verilmiştir. bu eylemin asıl amacı kişinin bir savaşçı olarak onurunu geri kazanmak ya da korumak olduğundan, samuray kastına mensup olmayanların seppuku yapmaları asla emredilmez ya da beklenmezdi. bir samuray yıkanır, beyaz elbiseler giydirilir, en sevdiği yemek yedirilir ve işi bittiğinde enstrümanı tabağına konurdu. törensel bir şekilde giyinen, kılıcını önüne koyan ve bazen özel kumaşların üzerine oturan savaşçı, bir ölüm şiiri yazarak ölüme hazırlanırdı. seçtiği yardımcısı (kaishakunin, ikincisi) yanında dururken kimonosunu (giysisini) açar, tant? (bıçağını) alır ve soldan sağa doğru bir kesik atarak karnına saplardı. kaishakunin daha sonra savaşçının başının tamamen kesildiği (kafayı vücuda bağlayan hafif bir et bandı kalır) bir kesim olan daki-kubi'yi gerçekleştirirdi.