en tuhaf gelenekler listesi

insan fedakarlığı.

insan kurban etme, bir tanrıya ya da normalde doğaüstü olan başka bir güce adak sunmak amacıyla bir insanı öldürme eylemidir. birçok eski kültürde uygulanmıştır. bu uygulama farklı kültürler arasında değişiklik göstermiş, mayalar ve aztekler gibi bazıları ritüel cinayetleriyle ünlenirken, diğerleri bu uygulamayı ilkel olarak görmüştür. kurbanlar, tanrıları ya da ruhları memnun etmek ya da yatıştırmak amacıyla ritüel bir şekilde öldürülmüştür. kurbanlar mahkumlardan bebeklere ve vestal bakirelerine kadar uzanıyordu ve yakılma, başlarının kesilmesi ve diri diri gömülme gibi kaderlere maruz kalıyorlardı. zamanla insan kurban etme dünya çapında daha az yaygın hale geldi ve kurbanlar artık çok nadir görülüyor. çoğu din bu uygulamayı kınamakta ve günümüz yasaları da bunu genellikle suç olarak kabul etmektedir. bununla birlikte, özellikle geleneksel inançların devam ettiği dünyanın en az gelişmiş bölgelerinde, günümüzde hala zaman zaman görülmektedir.

ayak bağlama.

ayak bağlama, çin'de 10. yüzyılda başlayıp 20. yüzyılın başlarında sona eren yaklaşık bin yıllık bir süre boyunca genç kızlara uygulanan bir gelenekti. çin ayak bağlamasında, genç kızların ayakları, genellikle 6 yaşında ama çoğu zaman daha erken yaşlarda, normal bir şekilde büyüyüp gelişememeleri için sıkı bandajlarla sarılırdı; bunun yerine kırılır ve 4-6 inçten (10-15 cm) fazla büyüyemeyerek oldukça deforme olurlardı. günümüzde bu durum bazı yaşlı çinli kadınlar arasında önemli bir sakatlık nedenidir. ilk olarak her bir ayak otlar ve hayvan kanından oluşan ılık bir karışıma batırılırdı. bu karışım çürümüş etlerin dökülmesini sağlardı. daha sonra ayak tırnakları mümkün olduğunca kesilerek tırnakların büyümesi ve enfeksiyon kapması önlenirdi. bundan sonra olacaklara hazırlamak için kızın ayaklarına nazikçe masaj yapıldı. on fit uzunluğunda ve iki inç genişliğinde ipek veya pamuk bandajlar, daha önce olduğu gibi aynı kan ve bitki karışımında ıslatılarak hazırlandı. daha sonra ayak parmaklarının her biri kırılır ve kuruyunca daralacak olan ıslak bandajlara sarılır ve topuğa doğru sıkıca aşağı çekilirdi. bunu kolaylaştırmak için tabanda derin kesikler açılmış olabilir.

sati.

sati, hindistan'da artık çok nadir görülen ve ciddi bir suç teşkil eden, ölen adamın dul eşinin intihar etmek için kendini kocasının cenaze ateşinin üzerine attığı bir hindu cenaze geleneğiydi. sati eyleminin gönüllü olarak gerçekleştiği varsayılırdı ve mevcut kayıtlara göre çoğu gerçekten de gönüllüydü. bu eylem bazı topluluklarda dul kadınlardan beklenmiş olabilir. herhangi bir toplumsal baskı ya da beklentinin ne ölçüde zorlama olarak değerlendirilmesi gerektiği modern zamanlarda çok tartışılan bir konu olmuştur. dul bir kadının, özellikle de çocuksuzsa, kocasının ölümünden sonra hayattan çok az şey bekleyebileceği sıkça ifade edilmiştir. bununla birlikte, dul kadının sati yapma isteğinin başkaları tarafından hoş karşılanmadığı ve ölümü engellemek için çaba sarf edildiği örnekler de olmuştur.

mumyalama.

sokushinbutsu, mumyalanmalarıyla sonuçlanacak şekilde kendi ölümlerine neden oldukları iddia edilen budist rahipler veya keşişlerdi. bu uygulamanın neredeyse sadece kuzey japonya'da yamagata eyaleti civarında gerçekleştiği bildirilmektedir. üç yıl boyunca sadece fındık ve tohumlardan oluşan özel bir diyet uygulayan rahipler, aynı zamanda vücutlarındaki yağlardan arınmalarını sağlayan sıkı bir fiziksel aktivite rejimine de katılıyorlardı. daha sonra üç yıl daha sadece ağaç kabuğu ve kökleri yemişler ve normalde kaseleri cilalamak için kullanılan urushi ağacının özünden yapılan zehirli bir çay içmeye başlamışlardır. bu, kusmaya ve hızlı bir vücut sıvısı kaybına neden oluyordu ve en önemlisi, ölümden sonra vücudun çürümesine neden olabilecek kurtçukları öldürüyordu. son olarak, kendini mumyalayan bir keşiş kendini vücudundan ancak daha büyük bir taş mezara kapatır ve burada lotus pozisyonundan kımıldamazdı. dış dünyayla tek bağlantısı bir hava tüpü ve bir çandı. dışarıdakilere hala hayatta olduğunu bildirmek için her gün bir çan çalardı. çanın sesi kesildiğinde tüp çıkarılır ve mezar mühürlenirdi.

tibet gökyüzü defin töreni.

gökyüzüne gömme veya ritüel parçalara ayırma bir zamanlar tibet'te yaygın bir uygulamaydı. bir insan cesedi küçük parçalara ayrılır ve bir dağın tepesine yerleştirilerek elementlere ve hayvanlara, özellikle de yırtıcı kuşlara maruz bırakılırdı. bir rivayete göre, önde gelen mok uzuvları keser ve cesedi parçalara ayırır, her bir parçayı yardımcılarına verir, onlar da taşları kullanarak et ve kemikleri bir hamur haline getirir ve akbabalar yemeleri için çağrılmadan önce tsampa (arpa unu, çay ve yak yağı veya süt) ile karıştırırlardı. bazı anlatılarda, et kemiklerden sıyrılmış ve daha fazla hazırlık yapılmadan akbabalara verilmiştir; kemikler daha sonra balyozlarla parçalanmış ve akbabalara verilmeden önce genellikle tsampa ile karıştırılmıştır. bir başka anlatıda ise akbabalara cesedin tamamı verilirdi. geriye sadece kemikler kaldığında, bunlar tokmaklarla kırılır, tsampa ile öğütülür ve akbabalar gidene kadar bekleyen kargalara ve şahinlere verilirdi. 1960'larda çin'in komünist hükümeti bunu yasakladı, bu yüzden neredeyse kaybolmuş bir gelenekti, ancak 1980'lerde tekrar yasallaştırdılar.